καλή χρονιά 2013

ΕΥΤΥΧΙΣΜΈΝΟ ΤΟ 2013 ΓΙΑ ΟΛΛΟΥΣ

ellis-stories.blogspot.com

χρόνια πολλά Στέφανε και Στεφανία

ellis-stories.blogspot.com

χρόνια πολλά Μανώλη και Μανουέλα

ellis-stories.blogspot.com

χρόνια πολλά Χρήστο και Χριστίνα

ellis-stories.blogspot.com

παραμύθι 08 - "Χριστουγεννιάτικα δώρα"

Αυτά τα Χριστούγεννα θα είναι διαφορετικά. Η μαμά της Ρόζμαρι, της είπε, ότι ο Άγιος Βασίλης έχει πολλά έξοδα, γέρασε, κουράστηκε και έτσι αποφάσισε να αλλάξει λίγο την καθιερωμένη παράδοση. Έστειλε ένα γράμμα λοιπόν στους γονείς των παιδιών και στα σχολεία τους, που τους λέει να ψάξουν στα παιχνίδια τους, να βρουν κάποιο που δεν θέλουν. Θα προσέξουν να είναι σε καλή κατάσταση, θα το βάλουν σε ένα ωραίο κουτί, θα το τυλίξουν με χαρούμενο περιτύλιγμα και θα το στείλουν σε άλλο παιδάκι. Εκείνος θα αναλάβει να το μεταφέρει προσωπικά. Έτσι, όλα τα παιδάκια θα πάρουν δώρο και θα έχουν την χαρά να προσφέρουν και τα ίδια κάποιο δώρο!
 Η συνέχεια της ιστορίας στην καρτέλα παραμύθια, και είναι το παραμύθι 08

χρόνια πολλά Νίκο

ellis-stories.blogspot.com

παραμύθι 09 - τι είδαν οι νιφάδες του χιονιού

Το παραμύθι «Τι είδαν οι νιφάδες του χιονιού», σε ποιητική μορφή, είναι της εκπαιδευτικού Μαριλένας Δωρή 

Νύχτωσε και τ’ αστεράκια εστραφήκαν μονομιάς

ν’ ασημώσουν βουναλάκια και τα δέντρα της πλαγιάς.

Κρύο τσουχτερό τριγύρω κι οι νιφάδες του χιονιού

στροβιλίζονται με χάρη στη σκεπή κάθε σπιτιού.

Έχει μάγια τούτη η νύχτα κι ειν’ γεμάτη προσμονή.

Τα Χριστούγεννα θα φέρει όπως πάντα εδώ στη γη!

Την συνέχεια μπορείς να την διαβάσεις στην καρτέλα παραμύθια, και είναι το παραμύθι 09

χρόνια πολλά Αντριανή και Αντρέα

ellis-stories.blogspot.com

χρόνια πολλά Φαίδρα

ellis-stories.blogspot.com

χρόνια πολλά

ellis-stories.blogspot.com

χρόνια πολλά

ellis-stories.blogspot.com

παραμύθι 07 - σκοτάδι στο δωμάτιό μου

Mιά φορά και έναν καιρό, ήταν ένα γλυκό ήσυχο κοριτσάκι που το έλεγαν Έλλη. Όταν ήταν τεσσάρων χρόνων, άρχισε να φοβάται το σκοτάδι. Δεν ήθελε να κοιμάται μόνη της τα βράδια και πήγαινε στο κρεβάτι των γονιών της. Αυτό γινόταν πολύ καιρό ώσπου μια νύχτα έπαψε να φοβάται πια τους κακούς δράκους και τις κακές μάγισσες που πίστευε ότι κρυβόντουσαν στο δωμάτιό της! Ήταν η πρώτη νύχτα που είπε χαμογελαστή στους γονείς της: “Σήμερα θα κοιμηθώ μόνη μου. Δεν φοβάμαι τίποτα και κανένα”. Έτσι όπως τα λέω έγιναν τα πράγματα, αλλά καλλίτερα να σας τα πω, με την σειρά και από την αρχή. Μια μέρα λοιπόν...
 Την συνέχεια μπορείς να την δεις στην καρτέλα παραμύθια
ellis-stories.blogspot.com

03 - γράμμα νεράιδας για την Έλενα

Η μικρή φίλη μου Έλενα, ζήτησε γράμμα νεράιδας, και επειδή ήταν πολύ καλό κοριτσάκι, 

της απάντησε η νεράιδα της Χαράς.

ellis-stories.blogspot.com

παραμύθι 06 - Οι κόρες του Ήλιου

Το παραμύθι «Οι κόρες του ήλιου», σε ποιητική μορφή, είναι διασκευή της εκπαιδευτικού
Μαριλένας Δωρή, από το διήγημα της Αγνής Σοφιανού «Η μικρότερη ακτίνα».
Εικονογράφηση, 'Ελλη Ιωαννίδου


Μια φορά κι έναν καιρό
όμορφά μου εγγονάκια,
ζούσε βασιλιάς τρανός,
μέσα σε χρυσά παλάτια.

Κι όπου έπεφτ’ η ματιά του,
χρυσοστόλιζε την πλάση
κι η ολόθερμη αγκαλιά του
σκόρπιζε ζωή στα δάση.
Ήταν ο άρχοντας ο ήλιος
Κι είχε γύρω του, σιμά του
δεκατρείς χρυσές νεράιδες
με στεφάνια αστερένια
στα πυρόξανθα μαλλιά τους.

Η συνέχεια του παραμυθιού, στην καρτέλα παραμύθια και είναι το παραμύθι 06
ellis-stories.blogspot.com

παραμύθι 05 - από το χωριό Περιστέρα έφυγαν τα περιστέρια

Τα περιστεράκια αρέσουν πολύ στην Έλλη. Σκέφτηκε λοιπόν μια ιστοριούλα για να την πει στις φίλες της, με ένα όμορφο χωριό την Περιστέρα.
Μια φορά και έναν καιρό - αλήθεια ή ψέματα, δεν ξέρω- ήταν ένα χωριό που ζούσαν πολλά περιστέρια. Οι κάτοικοι τα αγαπούσαν πολύ και τους έφτιαχναν όμορφα σπιτάκια για να μένουν. Αυτά τα σπιτάκια τα ονόμασαν περιστεριώνες. Κάποιοι άλλοι περιστερώνες και κάποιοι άλλοι τα είπαν περιστερόσπιτα και περιστεροφωλιές.
Πολλές φορές δε, αυτά τα μικρά σπιτάκια ήταν πιο όμορφα και από τα δικά τους σπίτια! Τα έφτιαχναν με όμορφα μικρά ξυλάκια που τα ζωγράφιζαν πολύχρωμα, κάρφωναν επάνω τους στολίδια ή έγραφαν το όνομά τους. Άλλοι πάλι, έφτιαχναν αυτά τα σπιτάκια χτιστά, με πολλά παράθυρα και όμορφα διακοσμητικά.
Η συνέχεια της ιστορίας στην καρτέλα παραμύθια

ellis-stories.blogspot.com

καλή σχολική χρονιά

03 - χαρτοκοπτική

Η Βικτωρία, η μαμά της Ρόζμαρι, ζήτησε από την Έλλη, να της προτείνει μια κατασκευή που να αφορά τις αταξίες και την επιβράβευση. Έτσι λοιπόν, σκέφτηκε η Έλλη, να φτιάξουν μαζί, η Βικτωρία με τη Ρόζμαρι, δύο φακέλους, έναν για τις αταξίες-ζαβολιές και έναν για τα μπράβο. Θα βάζουν μέσα τα αντίστοιχα χαρτάκια τους κάθε μέρα, και στο τέλος της βδομάδας, αν η Ρόζμαρι έχει μαζέψει πολλά μπράβο θα έχει κάποιο μικρό δώρο! Ένα παγωτό, βόλτα σε πάρκο να κάνει κούνια, κάποιο παιδικό έργο ή ότι άλλο σκεφτεί η κάθε μαμά. Όσο για τις ζαβολιές - αταξίες, αν είναι πιο πολλές θα υπάρχει κάποια μικρή ποινή. Όχι παγωτό, όχι τηλεόραση για ένα απόγευμα, ή ότι άλλο σκεφτούν οι μαμάδες...τα υπόλοιπα θα τα βρείς στην καρτέλα διακοσμητικά

ellis stories

παραμύθι 04 - τα κίτρινα βατραχοπέδιλα

Τα βατραχάκια αρέσουν πολύ στην Έλλη. Σκέφτηκε λοιπόν μια ιστοριούλα για να την πει στις φίλες της, με ένα όμορφο βατραχάκι τον Λάκη Βατραχάκη, που φοβόταν να κολυμπήσει.

Μια φορά και έναν καιρό - αλήθεια ή ψέματα, δεν ξέρω- ζούσε ένα διαφορετικό, αλλιώτικο, βατραχάκι.

Είχε ένα μυστικό φοβερό και το κρατούσε φυλαγμένο για να μη το μάθει κανένας βάτραχος στη λίμνη... η συνέχεια της ιστορίας "τα κίτρινα βατραχοπέδιλα" στη καρτέλα, παραμύθια.

ellis stories

02 - χαρτοκοπτική

φάκελος για τα φορεματάκια της Ελλης

φτιάξε εύκολα ένα φάκελο, να βάζεις τα χάρτινα φορεματάκια της Έλλης.
Θα βρείς τις οδηγίες στην ταμπέλα διακοσμητικά

 

ellis stories

01 - χαρτοκοπτική

Φορεματάκια για την Έλλη

Μια μικρή φίλη της Έλλης, ζήτησε κάτι που να φτιάχνει με χαρτί και ψαλίδι. Έτσι η Έλλη, της στέλνει την χάρτινη φιγούρα Έλλη, με μερικά φορεματάκια, να την ντύνει όποτε θέλει. Τύπωσε και διάβασε τις οδηγίες να το κάνεις και εσύ, στην καρτέλα διακοσμητικά

Ιούλιος 2012

ellis stories

παραμύθι 03 - δεν βλέπω, ε και λοιπόν;

Αυτή η ιστορία, είναι μία ιστορία για τα πράγματα που δεν μπορούμε να δούμε. Μια ιστορία με όλες τις αισθήσεις μας εκτός από μια. Αν κλείσουμε τα μάτια μας, τα πράγματα έχουν μια άλλη αξία, άλλη διάσταση. Πως θα μπορούσαμε να περιγράψουμε ένα συναίσθημα, ένα χρώμα σε κάποιον που δεν βλέπει; Με την αγάπη μας και όλες τις άλλες αισθήσεις! Έτσι έκανε και η Ευριδίκη με τον μικρό Νικολάκη που δεν έβλεπε. Μήπως είναι καιρός να επικοινωνούμε βάζοντας σε λειτουργία όλες τις αισθήσεις μας;

Μία φορά και ένα καιρό λοιπόν, ήταν μια γατούλα η Ευριδίκη, που είχε πέντε γατάκια. Όλα όμορφα και παιχνιδιάρικα έμοιαζαν σαν πέντε σταγόνες νερό. Μόνο που ένα από αυτά, είχε μια μικρή διαφορά από τα άλλα... η συνέχεια της ιστορίας, στην καρτέλα παραμύθια.

ellis stories

02 - γράμμα νεράιδας για την Έλενα

Η μικρή φίλη μου Έλενα, ζήτησε από μια νεράιδα γράμμα και της απάντησε η Νεράιδα της Χαράς

Ιούνιος 2012
ellis stories

πρόσκληση - Ρόζμαρι

Η Ρόζμαρι ζήτησε μια πρόσκληση για να μοιράσει στους φίλους της.

Θα την τυπώσει σε Α4 χαρτί, θα την τσακίσει στην μέση και... έτοιμη!

Αλλά μπορεί να την στείλει και ηλεκτρονικά αν θέλει!

Η Ρόζμαρι, ζήτησε και μια κάρτα, πιό μικρή, που να μην διπλώνει

ellis stories

03 μια ιστορία για την Κάτια

Η Ελίνα και ο σύζυγός της,

ζήτησαν μια ιστορία για την κορούλα τους, την Κάτια

Μια φορά και έναν καιρό, ήταν ένα γλυκό μικρό κοριτσάκι που το έλεγαν Κάτια.
 Ήταν τριών χρόνων, όταν προστέθηκε ως άλλη μια μικρή πριγκίπισσα στην παρέα της Έλλης, και τώρα θα σας μιλήσω γι αυτήν.
Της Κάτιας λοιπόν, της αρέσει να ζωγραφίζει άπειρες ώρες πάνω σε χαρτόνια, σε μεγάλα κουτιά, σε τετράδια, και ότι άλλο βρει μπροστά της.
Της αρέσει όμως πολύ να φτιάχνει μικρά αριστουργήματα, όπως λέει και η μαμά της, με τις πλαστελίνες της. Έχει αρκετά παιχνίδια, μα αγαπάει ιδιαίτερα την κουκλίτσα της, την Νίνα.

Η συνέχεια της ιστορίας στην καρτέλα, μια ιστορία για σένα

ellis stories
ellis-stories.blogspot.com

02 μια ιστορία για την Έλενα

Ο Αντώνης και η  Άννα,
ζήτησαν μια ιστορία για την κορούλα τους, την Έλενα

Μια φορά και έναν καιρό, ήταν ένα γλυκό ζωηρό κοριτσάκι που το έλεγαν Έλενα. Ήταν τεσσάρων χρόνων, όταν προστέθηκε ως άλλη μια μικρή πριγκίπισσα στην παρέα της Έλλης, και τώρα θα σας μιλήσω γι αυτήν. Της Έλενας λοιπόν, της αρέσει να έχει μακριά φορεματάκια και να στριφογυρίζει τραγουδώντας, κάνοντας φούρλες. Και γυρίζει, γυρίζει, γυρίζει, γύρω από τα τραπέζια, γύρω από τις καρέκλες, γύρω από τους ανθρώπους… Φοράει πάντα τα χάρτινα νεραιδοφτερά της, και με την φαντασία της πιστεύει ότι φτάνει μέχρι τον ουρανό...

Η συνέχεια, στην καρτέλα, μια ιστορία για σένα


ellis stories

01 - γράμμα νεράιδας για την Ρόζμαρι

Η μικρή μου φίλη Ρόζμαρι, μου ζήτησε να πω στις νεράιδες, να της στείλουν  γράμμα.
Η νεράιδα που θέλησε να της απαντήσει, ήταν η νεράιδα Δεντρολίβανο!

ellis stories

μύθος - 02 "Αλκυόνη"

Μια φορά και έναν καιρό τα πολύ πολύ πολύ πολύ, παλιά χρόνια, ο θεός των ανέμων ο Αίολος και η Εναρέτη παντρεύτηκαν και έκαναν μια πανέμορφη κορούλα που την ονόμασαν Αλκυόνη.
Αυτή με την σειρά της, όταν μεγάλωσε και έγινε ποιο όμορφη απ’ ότι ήταν, ερωτεύτηκε και παντρεύτηκε τον Κήυκα.
Περνούσαν πολύ καλά μαζί, και όλοι τους καμάρωναν που ήσαν τόσο αγαπημένοι και ταιριασμένοι. Και οι ίδιοι όμως, ένιωθαν τόσο ευτυχισμένοι, ώστε άρχισαν να πιστεύουν ότι δεν ήταν κοινοί,
συνηθισμένοι άνθρωποι και έτσι σιγά -σιγά, άρχισαν να θεωρούν, ότι είναι κάτι σαν τους Θεούς... Και όσο το σκεφτόντουσαν σιγουρεύτηκαν, ότι τελικά, και αυτοί Θεοί θα έπρεπε να ήσαν. Μα σαν να μην έφτανε μόνο αυτό, ο Κήυκας, είχε παρασυρθεί τόσο πολύ με αυτή την ιδέα, που θεώρησε τον εαυτό του μεν, ισάξιο του Δία, την δε Αλκυόνη ισάξια της Ήρας...

Η συνέχεια στην ετικέτα μύθοι

ellis stories

μύθος - 01 " Φρίξος και Έλλη"

 



































Μια φορά και έναν καιρό τα πολύ πολύ πολύ πολύ, παλιά χρόνια, σε μια πόλη, τον Ορχομενό, ζούσε ένας βασιλιάς που τον έλεγαν Αθάμα.
Ο Αθάμας ήταν γιος του Αιόλου και της Εναρέτης. Γνωστός ήρωας της Θεσσαλίας και της Βοιωτίας.
Όταν κάποια στιγμή, αποφάσισε να παντρευτεί, πήρε για γυναίκα του την θεά της φιλοξενίας, την Νεφέλη. Μαζί της έκανε δυο όμορφα δίδυμα παιδάκια, τον Φρίξο και την Έλλη. Δυστυχώς όμως, ο γάμος τους δεν κράτησε πολύ καιρό και χώρισαν...

η συνέχεια στην ετικέτα μύθοι

ellis stories

01 μια ιστορία για την Ρόζμαρι

Ο Κρις και η Βικτωρία,
ζήτησαν μια ιστοριούλα για το κοριτσάκι τους την Ρόζμαρι. 

Μια φορά και έναν καιρό, ήταν δυο μικρά παιδάκια, η Βικτωρία που ήταν Ελληνίδα και ο Κρις που ήταν Άγγλος. Αυτά τα παιδάκια, έκαναν διακοπές μαζί στο ίδιο ελληνικό νησί για πολλά χρόνια. Έγιναν δυο πολύ καλοί φίλοι και όσο μεγάλωναν μεγάλωνε και η αγάπη τους.
Έτσι, ένα βροχερό Σεπτέμβρη, αποφάσισαν να παντρευτούν στο νησί που γνωρίστηκαν!...

η συνέχεια στην καρτέλα μια ιστορία για σένα

ellis stories



παραμύθι 01 "Τα πλεκτά της γιαγιάς"

Μια φορά και έναν καιρό υπήρχε ένα όμορφο χωριουδάκι στην κορυφή ενός πολύ, πολύ, πολύ ψηλού βουνού. Ήταν τόσο ψηλά αυτή η κορυφή του βουνού που τα σύννεφα σκέπαζαν τους δρόμους, τα δέντρα, τα χωράφια και τις στέγες.

 Ήταν τόσο ψηλά αυτή η κορυφή του βουνού, που τα σύννεφα έμπαιναν μέσα στα σπίτια, από τα παράθυρα και τις καμινάδες. Τα παιδιά χαιρόντουσαν πολύ με αυτό που συνέβαινε, γιατί μαζί με τα σύννεφα έμπαιναν και πολλά πουλιά. Αγριόχηνες, χελιδόνια… και όσα αποδημούσαν για θερμότερες χώρες!

Όλα φαινόντουσαν ωραία για τα παιδιά! Άλλα έπαιζαν κρυφτό στις γειτονιές, άλλα μάζευαν σύννεφα σε βάζα, άλλα έπαιζαν με τα πουλιά που έμπαιναν στα σπίτια τους.

 Όμως οι νοικοκυρές είχαν προβλήματα. Δεν έβλεπαν καλά, και δεν έβρισκαν τα σκεύη στην κουζίνα τους. Το ταψί με την πίτα το έβαζαν στο ψυγείο, το παγωτό στον φούρνο, τα σιδερωμένα ρούχα στην πιατοθήκη, τα κρεμμύδια και τις πατάτες στο κρεβάτι τους… και τόσα άλλα ακόμα! Αλλά και οι άντρες είχαν προβλήματα. Δεν έβλεπαν καλά, και δεν έβρισκαν τα εργαλεία τους, τα χωράφια, τα αυτοκίνητα, τα ζώα τους. Ο ένας έμπαινε στο αυτοκίνητο του άλλου, όργωνε το χωράφι του γείτονα, και ο γείτονας το δικό του. Τάιζε τα ζωντανά του γείτονα και κλάδευε τα δέντρα του άλλου.

Ο γείτονας μάζευε τους καρπούς του διπλανού του και πουλούσε τα λαχανικά του άλλου.

Όλα αυτά γινόντουσαν τα καλοκαίρια.

 Τους χειμώνες όμως τα πράγματα ήταν πιο δύσκολα!

Το χιόνι και η ομίχλη σκέπαζαν τα πάντα. Οι κάτοικοι έπαιρναν τα ξύλα από τις αποθήκες και πήγαινα να ανάψουν το τζάκι του σπιτιού τους, αλλά πολλές φορές έμπαιναν σε λάθος σπίτι.

Έτρωγαν με λάθος οικογένειες και μπέρδευαν τα παιδιά τους. Πήγαιναν στο φούρνο, φιλούσαν το χέρι του φούρναρη και περίμεναν να τους κοινωνήσει. Πήγαιναν στην εκκλησία και ζητούσαν ψωμί, κουλουράκια, ή γλυκά. Πήγαιναν στο μπακάλικο και ζητούσαν βίδες, καρφιά, τανάλιες, ή πήγαιναν στον χασάπη και ζητούσαν φάρμακα, μπογιές, σύρματα! Όμως το χειρότερο ήταν με τα δέντρα και τα φυτά. Έκανε τόσο πολύ κρύο που δεν μεγάλωναν πολύ. Πολλά από αυτά μαραίνονταν, σάπιζαν και καταστρέφονταν. Όταν δε έβρεχε, το χωριό έμοιαζε σαν να ήταν νησί!

 Όλα κολυμπούσαν γύρω- γύρω και άλλαζαν θέση.

Η εκκλησία πήγαινε εκεί που ήταν το σχολείο, το σχολείο στη θέση του φούρνου, ο φούρνος στη θέση του μπακάλικου και ούτω κάθε εξής.

Μια κρύα μέρα του χειμώνα λοιπόν, καθώς η Έλλη κοιτούσε από το παράθυρο το χιόνι να πέφτει στον κήπο της γιαγιάς της, την ρωτάει:
-Γιαγιά, κρυώνουν τώρα τα λουλούδια;
-Κρυώνουν και αυτά παιδάκι μου.
-Εμείς τώρα γιατί δεν κρυώνουμε;
-Γιατί φοράμε ζεστά, μάλλινα ρούχα παιδί μου.

-Γιατί δεν φτιάχνουμε ζεστά ρούχα και για τα φυτά μας; Είπε η μικρή Έλλη.

 Η γιαγιά σκέφτηκε λίγο, χαμογέλασε και είπε:

-Έχω πολλά κουβάρια μαλλί στο ντουλάπι μου, έλα να διαλέξουμε μαζί, τι φόρεμα να πλέξω στο κάθε φυτό!

Έτσι και έγινε.

Η γιαγιά έκατσε στην πολυθρόνα της και άρχισε να πλέκει , να πλέκει, να πλέκει ασταμάτητα.

Πέρασαν μερικές μέρες και η γιαγιά είχε ετοιμάσει παλτουδάκια για τρεις μεγάλες γλάστρες και για δύο δεντράκια.
Η  Έλλη χαρούμενη έτρεξε να ντύσει τα φυτά και να τους φορέσει τα ωραία πλεκτά της γιαγιάς της. Της άρεσαν τόσο πολύ έτσι ντυμένα όλα, που άρχισε να φωνάζει χαρούμενη.
Την άκουσαν από τα διπλανά σπίτια και βγήκαν όλοι να δουν τι συμβαίνει.

 Μόλις είδαν τον κήπο της γιαγιάς ντυμένο με πλεκτά ρούχα, ενθουσιάστηκαν όλοι και άρχισαν να φωνάζουν και αυτοί χαρούμενοι.

-Τώρα δεν θα χαλάνε τα φυτά μας!
-Θα αντέχουν στο κρύο!
- Να φτιάξουμε πλεκτά ρούχα σε όλα τα ζώα.
-Σε όλα τα δέντρα, σε όλα τα φυτά.

-Στις στέγες, στα χωράφια……

Και πράγματι έτσι έγινε. Το χωριό χαρούμενο που βρήκε λύση στο πρόβλημα του χειμώνα, ζήτησε από την γιαγιά της Έλλης με γρήγορους ρυθμούς να αρχίσει να πλέκει, να πλέκει, να πλέκει…
Οι γυναίκες, για να βοηθήσουν την γιαγιά να πλέκει ασταμάτητα, έτρεξαν με τα κουβάρια στα χέρια, όσα είχε η κάθε μία δηλαδή, και της τα πρόσφεραν. Και η γιαγιά έπλεκε, έπλεκε, έπλεκε, έπλεκε…. ασταμάτητα!

Οι άντρες, έντυναν τα δέντρα και τις στέγες στα σπίτια τους, και η γιαγιά έπλεκε, έπλεκε, έπλεκε, έπλεκε….ασταμάτητα! Τα παιδιά έντυναν τις γλάστρες και τα φυτά, και η γιαγιά έπλεκε, έπλεκε, έπλεκε, έπλεκε…. ασταμάτητα! Έτσι, όλοι μαζί, έφτιαξαν ένα πλεκτό ζεστό χωριό, με ωραία σχέδια και χαρούμενα χρώματα. Στην καρδιά του χειμώνα, που όλα τα χωριά ήταν κατάλευκα, αυτό ήταν το πιο χρωματιστό και όμορφο χωριό που έχει δει κανείς! Και φυσικά δεν ξέχασαν ποτέ, ότι αυτό ήταν μια έξυπνη ιδέα της  Έλλης, και τα πρώτα πλεκτά ρουχαλάκια των δέντρων, ήταν της αγαπημένης γιαγιάς της!




η εικονογράφηση έχει γίνει ηλεκτρονικά με χρήση photoshop, τον Μάρτιο του 2012.

 

ellis stories

παραμύθι 02 "Ο λαγός που όλο πεινούσε, και όλο ξεχνούσε"

Τα λαγουδάκια αρέσουν πολύ στην Έλλη, και όχι μόνο σοκολατένια. Σκέφτηκε λοιπόν μια ιστοριούλα για να την πει στις φίλες της με ένα όμορφο λαγουδάκι τον Ηλία, που τον ονόμασε έτσι, γιατί του άρεσε πολύ να κάθεται στον ήλιο και να τρώει ηλιόσπορους!

Μία φορά και ένα καιρό ήταν ένα όμορφο δάσος, καταπράσινο, γεμάτο ζωάκια και πουλάκια. Σε αυτό το δάσος, τα πουλιά κάθε δεκατέσσερις Μαίου κάνουν μια γιορτή. Φοράνε τα καλά τους καμαρώνουν και κελαηδούν χαρούμενα. Αυτή τη χρονιά σκέφτηκαν να φτιάξουν ένα χώρο ιδιαίτερο. Να έχει φώτα, ωραίους πίνακες ζωγραφικής στους τοίχους και μαρμάρινα πλακάκια. Εκεί θα λάμπει η ομορφιά τους και τα υπόλοιπα ζώα του δάσους θα τα θαυμάζουν, γιατί θα φαίνονται πιο όμορφα.

Το κοράκι λοιπόν που κάνει και το πιο έξυπνο, πρότεινε να ζητήσουν την βοήθεια του λαγού που είναι και ζωγράφος. Σίγουρα κάποια καλή ιδέα θα είχε για τον στολισμό.

Έτσι και έγινε. Αφού όλα τα πουλιά συμφώνησαν ανέλαβε να το πει στον λαγό, που όλο ξεχνούσε και όλο πεινούσε.

Ο λαγός έμενε σε ένα μικρό σπιτάκι στο δάσος που ήταν και το ατελιέ του. Σαν ενθουσιώδης καλλιτέχνης που ήταν, δέχτηκε αμέσως την πρόταση των πουλιών. Έψαξε τα σύνεργά του, ρύθμισε το καβαλέτο του, μάζεψε τις μπογιές του… αλλά μετά ξέχασε τι ήθελε να ζωγραφίσει.

Σκεφτόταν, σκεφτόταν, αλλά τίποτα δεν θυμόταν. Αφού λοιπόν δεν θυμόταν τίποτα, αποφάσισε να ζωγραφίσει φύλλα, κλαδιά και ανάποδα σπίτια που τόσο πολύ του άρεσαν!

Μετά από λίγη ώρα το κοράκι που πέρασε να δει τι είχε κάνει ο λαγός. Κοιτάζει από το παράθυρο και τι βλέπει; Τον λαγό να πετάει τις ζωγραφιές του! Το κοράκι έμεινε έκπληκτο. Μαζεύει μια από αυτές και την κοιτάζει προσεχτικά.

Δεν μπορεί να εξηγήσει την συμπεριφορά του λαγού, αλλά ούτε και τις ζωγραφιές που είχε κάνει! Αυτά που είχε ζωγραφίσει δεν ήταν καθόλου κατάλληλα για την γιορτή. Το κοράκι, δεν ήξερε ότι ο λαγός, που όλο ξεχνούσε και όλο πεινούσε, δεν θυμόταν τι έπρεπε να φτιάξει! Και αφού δεν θυμόταν πετάει τις ζωγραφιές, παίρνει μια σφυρίχτρα και αρχίζει να σφυρίζει και να βηματίζει σαν τροχονόμος μέσα στο δωμάτιο του.

Το κοράκι, έντρομο που ο χρόνος περνούσε χωρίς ο λαγός να έχει φτιάξει τίποτα για την γιορτή, του λέει να σταματήσει τα παιχνίδια με την σφυρίχτρα και να φτιάξει πιο κατάλληλες ζωγραφιές, όπως φτερά, πουλιά, σύννεφα…

Του λέει ακόμα, ότι οι ζωγραφιές του δεν του άρεσαν καθόλου, και αφού αυτός ανέλαβε να του αναθέσει την διακόσμηση για τη γιορτή, άρα αυτός μπορεί και να του πει ότι έφτιαξε σαχλαμάρες που πρέπει να τις αλλάξει.

Ο λαγός, όταν το άκουσε αυτό, θύμωσε και θύμωσε πολύ με τα προσβλητικά αυτά λόγια. Θύμωσε τόσο πολύ όμως, που του πετάει τους υπόλοιπους πίνακες στο κεφάλι.

Γιατί ο λαγός που τον έλεγαν Ηλία, που του άρεσε να κάθεται στον ήλιο και να τρώει ηλιόσπορους, και όλο πεινούσε και όλο ξεχνούσε, θύμωνε και εύκολα! Γιαυτό, τώρα το κοράκι, έπρεπε να βρει κάποιο τρόπο να καλοπιάσει τον λαγό.

Η ώρα περνούσε και τα πουλιά περίμεναν να δουν ωραίους πίνακες ζωγραφικής από τον καλλιτέχνη λαγό, για να στολίσουν το δωμάτιο χορού. Ο λαγός όμως τώρα, ήταν πολύ στεναχωρημένος που το κοράκι έκρινε τις ζωγραφιές του ακατάλληλες.

Φεύγει λοιπόν στο δάσος για να εμπνευστεί καλύτερο θέμα. Προχωρούσε, προχωρούσε, και προχωρούσε… όμως μετά από λίγο ξέχασε γιατί προχωρούσε και ένοιωσε ότι πεινούσε, πεινούσε, πεινούσε, γιαυτό αποφάσισε να γυρίσει σπίτι του, να βρει κάτι να φάει.

Το κοράκι που κάνει το έξυπνο, όταν κατάλαβε ότι ο λαγός ξεχνάει εύκολα, σκέφτηκε να αλλάξει συμπεριφορά. Άφησε να περάσει λίγη ώρα, και πήγε πάλι στο σπίτι του λαγού.

Πήρε το λυπημένο του ύφος, και λέει με γλυκιά φωνή:

-Καλέ μου λαγέ, μεγάλε καλλιτέχνη, θα βρω τον μπελά μου από τα πουλιά αν δεν ζωγραφίσεις κάτι όμορφο και γρήγορα.

Όπως ξέρεις, δικιά μου ιδέα ήταν να αναλάβεις εσύ την διακόσμηση μα τώρα δεν έχουμε χρόνο για αλλαγές. Να κοίτα αυτό, του λέει, και του δίνει ένα καρότο. Επειδή ξέρω ότι σου αρέσουν πολύ, κάτι θα εμπνευστείς κοιτώντας το.

Αυτά είπε το κοράκι και έφυγε, αφού πρώτα τόνισε ότι θα επιστρέψει σε λίγο.

Ο λαγός, μόλις έφυγε το κοράκι, θεώρησε υποχρέωσή του να αποδείξει πόσο καλός ζωγράφος είναι. Βρήκε λοιπόν ένα καρότο, έκατσε στην πολυθρόνα του και άρχισε να το κοιτάζει με επιμονή, μήπως και του έρθει καμιά καλή ιδέα.

Το κοίταγε, το κοίταγε, το κοίταγε…αλλά μετά από λίγο ένοιωσε ότι πείναγε, πείναγε, πείναγε! Ξέχασε τότε γιατί τo κοίταγε, άνοιξε το στόμα του και άρχισε να το μασουλάει χαρούμενος.

Δεν χόρτασε όμως με αυτό και έτσι πήρε να φάει και άλλο, και μετά άλλο, και πάλι άλλο και ξανά και άλλο, κι άλλο κι άλλο…

Όταν πια δεν θυμόταν πόσα είχε φάει, σταμάτησε χορτάτος και ευχαριστημένος.

Η ώρα είχε περάσει όμως, και το κοράκι ξαναγύρισε. Όταν είδε ότι ο λαγός δεν είχε κάνει τίποτα ακόμα, τρελάθηκε από την απελπισία του.

Έπρεπε να σκεφτεί κάτι γρήγορα, να βρει μια λύση! Και αφού δεν σκέφτηκε τίποτα καλό, έκραξε, πολλές φορές, να έρθουν οι φίλοι του, τα άλλα κοράκια να βοηθήσουν. Έτσι και έγινε.

Μετά από λίγο, εμφανίστηκε η παρέα του. Πολλά μαύρα κοράκια στην σειρά, που κρατούσαν από ένα καρότο.

Χτύπησαν την πόρτα του λαγού, και του είπαν όλα μαζί:

-Σκεφτήκαμε πως αν είσαι χορτάτος, ίσως σου έρθει κάποια καλή ιδέα να ζωγραφίσεις!

Ο λαγός χαρούμενος, δέχτηκε την προσφορά τους και άρχισε αμέσως να τρώει. Έτρωγε, έτρωγε, έτρωγε... μα τίποτα δεν του ερχόταν στο μυαλό για να ζωγραφίσει.

Όταν μάλιστα έφαγε και το τελευταίο καρότο, δεν θυμόταν ούτε γιατί είχαν έρθει τόσα κοράκια σπίτι του.

Αλλά η ώρα είχε περάσει. Ήταν τώρα πια σούρουπο. Σε λίγο θα άρχιζε η γιορτή. Κάποια πουλιά είχαν ήδη συγκεντρωθεί στο χώρο της γιορτής, και κοίταζαν γύρω τους ανήσυχα.

-Ούτε ένας πίνακας, ούτε μια ζωγραφιά, είπαν κάποια θυμωμένα.

-Μας κορόιδεψε το κοράκι, είπαν κάποια δυσαρεστημένα.

Γύρισαν τότε όλα μαζί την πλάτη τους στο κοράκι, χωρίς να ακούσουν καμιά από τις δικαιολογίες του, και φυσικά ούτε κουβέντα για την «υπέροχη» ιδέα του να διακοσμήσει ο λαγός τους τοίχους.

Τα πουλιά είχαν θυμώσει πάρα πολύ, γιατί κατάλαβαν ότι καταστράφηκε η γιορτή τους μετά από αυτό που έγινε.

Είπαν λοιπόν στο κοράκι να φύγει αμέσως από εκεί.

-Αν δεν φέρεις σε μια ώρα μια ωραία ζωγραφιά να στολίσουμε τον χώρο, δεν θα έρθεις στη γιορτή μας ποτέ. Του είπαν όλα μαζί θυμωμένα.

Το κοράκι απελπισμένο έτρεξε στον λαγό κλαίγοντας.

-Λαγέ σώσε με, πρέπει να τους πάω οπωσδήποτε μια ζωγραφιά. Ότι να’ ναι. Και αν δεν έχεις τίποτα να ζωγραφίσεις, ζωγράφισε εμένα! 

Ο λαγός ενθουσιάστηκε με την ιδέα. Πήρε τα χρώματά του και αφού σκέφτηκε λίγο σαν αληθινός καλλιτέχνης που ήταν, έκανε το κοράκι αγνώριστο.

Ζωγράφισε πάνω στα φτερά του, όλα τα χρώματα της παλέτας που κρατούσε. Όταν τέλειωσε το αριστούργημά του, του έδωσε τον τίτλο, «τα χρώματα του δειλινού».

Ευτυχισμένο το κοράκι τώρα, καμαρώνει που από μαύρο έγινε πολύχρωμο.

Σίγουρο πια, ότι θα εντυπωσιάσει τα υπόλοιπα πουλιά στη γιορτή, πήγε στο δάσος και έφερε δυο καρότα στον λαγό. Ήθελε να τον ευχαριστήσει γιαυτό που έκανε και ήταν βέβαιο ότι και ο λαγός θα δεχόταν αυτό το δώρο.

Ήρθε επιτέλους και η ώρα της γιορτής. Όλα τα πουλιά περίμεναν τους πίνακες του λαγού

με ανυπομονησία. Τα φώτα είχαν ανάψει, η μουσική είχε αρχίσει να παίζει μια μελωδία, όταν ξαφνικά εμφανίζεται το κοράκι.

Καμαρωτό, καμαρωτό, στάθηκε μπροστά σε όλους. Όταν σιγουρεύτηκε δε, ότι όλα τα πουλιά το κοίταγαν με θαυμασμό, τους είπε δυνατά:

-Ο λαγός μου είπε, ότι εγώ είμαι η καλύτερη ζωντανή ζωγραφιά του, και ότι εγώ θα στολίσω την γιορτή!

Τα πουλιά ενθουσιασμένα, χειροκρότησαν όλα μαζί.

Ήταν καταπληκτική ιδέα και μοναδική έμπνευση του καλλιτέχνη λαγού, να προσφέρει μια ζωντανή ζωγραφιά έλεγαν και ξανάλεγαν και η γιορτή συνεχίστηκε με χορούς και τραγούδια. Όλοι ήσαν χαρούμενοι και διασκέδαζαν για πολλές ώρες.

Προς το ξημέρωμα, κουρασμένα πια τα πουλιά, αποφάσισαν να γυρίσουν στις φωλιές τους Λίγο πριν όμως, συμφώνησαν ότι ο λαγός τελικά, είναι ο καλύτερος ζωγράφος του δάσους.

Θα μπορεί να εκθέτει τα έργα του όποτε αυτός θέλει, ώστε και τα ζωάκια να τα βλέπουν. Συμφώνησαν ακόμα, κάθε δεκατέσσερις Μαϊου, στην γιορτή των πουλιών, να ζωγραφίζει και από ένα πουλί, όπως ακριβώς έκανε και με το κοράκι … αν τελικά το θυμηθεί!

[ η εικονογράφηση έχει γίνει με μελάνια σε χοντρό χαρτόνι το 2002,
 οι εικόνες επεξεργάστηκαν ηλεκτρονικά με χρήση photoshop και ολοκληρώθηκαν
τον Απρίλιο του 2012. ]

ellis stories